مانند بسیاری دیگر از استرس های زندگی، ناباروری یک رویداد مجزا نیست، بلکه یک فرآیند آشکار است. اگرچه بسیاری از زوج ها نگران هستند و خیلی زود به دنبال درمان می روند، اما شروع این روند اغلب با گذشت یک سال تلاش برای باردار شدن بدون موفقیت و با ورود به درمان مشخص می شود.
نویسنده: کریستین دانکل-شتر و مارکی لوبل
مترجم: نرگس حسینی نیا
برای برخی افراد، یک بیماری پزشکی ممکن است نیاز به درمان‌هایی مانند برداشتن اندام‌های تناسلی با جراحی پیدا کند که به طور ناگهانی باروری را برای زوجین مختل می‌کند.
[adrotate banner=”3″]
بنابراین، بسیاری از رویدادها ممکن است نشانه‌ی آغاز فرآیند ناباروری باشد، فرآیندی که اغلب در یک دوره زمانی طولانی ادامه می یابد، زیرا افراد با احتمال ناتوانی در باردار شدن دست و پنجه نرم می‌کنند. در واقع، در بیشتر موارد، این احتمال ناباروری و نه واقعیت ناباروری است که مورد بحث است، زیرا درجاتی از ابهام در مورد نتیجه وجود دارد.
این وضعیت در ابتدا شامل یک تهدید به جای فقدان است. با گذشت زمان و بدون حاملگی، وضعیت به تدریج به وضعیت فقدان تبدیل می شود.
