ابعاد روانی رفتار خوردن و کنترل وزن

در سال‌های اخیر، دنیا با بحرانی بزرگ روبه‌رو شد: همه‌گیری ویروس کرونا (COVID-19). این بیماری نه‌تنها جسم میلیون‌ها انسان را درگیر کرد، بلکه اثرات عمیقی بر سلامت روان جامعه نیز گذاشت. ترس از ابتلا، انزوا، اخبار منفی و نگرانی برای عزیزان باعث افزایش شدید اضطراب و حملات پانیک (وحشت‌زدگی) در میان مردم شد.

محققان در یک پژوهش جدید بررسی کردند که آیا می‌توان با استفاده از نوروفیدبک بر پایه‌ی نقشه‌برداری مغزی به درمان این حملات کمک کرد یا خیر.

گردآوری و ترجمه : دنیا نهضت – کارشناسی ارشد روانشناسی

خلاصه مقاله :Development of a brain wave model based on the quantitative analysis of EEG and EEG biofeedback therapy in patients with panic attacks during the COVID-19 pandemic

نوروفیدبک و QEEG چیست؟

QEEG (الکتروانسفالوگرافی کمی) روشی است که فعالیت الکتریکی مغز را با دقت بالا اندازه‌گیری می‌کند. این تست نشان می‌دهد که در هر ناحیه از مغز چه نوع امواجی (دلتا، تتا، آلفا، بتا و SMR) فعال‌ترند. تغییرات در این امواج معمولاً با وضعیت‌های روانی مختلف مرتبط هستند؛ مثلاً افزایش امواج بتا۲ با اضطراب و تنش بالا همراه است.

بر اساس نتایج QEEG، درمانگر می‌تواند از نوروفیدبک (EEG Biofeedback) استفاده کند ، روشی که به فرد یاد می‌دهد چگونه الگوی امواج مغزی خود را کنترل کند. در این روش، مغز از طریق بازخورد دیداری یا شنیداری یاد می‌گیرد آرام‌تر و متعادل‌تر عمل کند.

---

هدف پژوهش

هدف این مطالعه، بررسی تأثیر نوروفیدبک بر افراد دچار حملات پانیک در دوران کرونا بود. پژوهش روی ۴۲ بیمار انجام شد که همگی پس از شروع همه‌گیری، دچار اضطراب، تپش قلب، لرزش بدن، بی‌خوابی و حملات وحشت شده بودند؛ در حالی‌که پیش از آن هیچ سابقه‌ی روان‌پریشی یا افسردگی نداشتند. هیچ‌یک از بیماران دارویی مصرف نمی‌کردند و همه با رضایت کامل وارد برنامه درمانی شدند.

---

روش کار

ابتدا از همه‌ی بیماران تست QEEG گرفته شد تا وضعیت امواج مغزی‌شان مشخص شود. سپس طی چند هفته، جلسات نوروفیدبک در نواحی مرکزی مغز (C3 و C4) انجام شد. هر جلسه حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشید. هدف درمانگر این بود که:

• امواج SMR (ریتم حرکتی آهسته) را تقویت کند (برای آرام‌سازی مغز)،
• امواج دلتا، تتا و بتا۲ را کاهش دهد (که با اضطراب و خستگی مرتبط‌اند)،
• و امواج آلفا را در سطح متعادل نگه دارد (برای تمرکز و تعادل روانی).

در این تمرین‌ها، بیماران با نگاه کردن به بازی یا تصویر در مانیتور، بازخورد فوری از مغزشان دریافت می‌کردند. وقتی مغز در وضعیت مطلوب قرار می‌گرفت، تصویر بهتر می‌شد یا موسیقی پخش می‌شد.

---

نتایج مهم پژوهش

نتایج QEEG قبل و بعد از درمان نشان داد:
امواج اضطرابی (دلتا، تتا و بتا۲) پس از نوروفیدبک به‌طور قابل توجهی کاهش یافتند.
امواج آرام‌سازی (آلفا و SMR) افزایش یافتند و این تغییرات حتی شش ماه پس از پایان درمان هم پایدار ماندند.

از نظر بالینی، بیماران گزارش کردند که:

• حملات پانیک‌شان متوقف یا بسیار کمتر شده است،
• آرامش ذهنی و تمرکز بیشتری دارند،
• کیفیت خواب و گفتارشان بهتر شده،
• و احساس اعتمادبه‌نفس و کنترل بیشتری نسبت به بدن و ذهن خود پیدا کرده‌اند.

---

تفسیر و اهمیت یافته‌ها

محققان معتقدند که استرس شدید ناشی از همه‌گیری کرونا می‌تواند تعادل عصبی مغز را به‌هم بزند و موجب افزایش امواج اضطراب‌آور در مغز شود. نوروفیدبک با آموزش تنظیم این امواج، عملاً مغز را به حالت طبیعی پیش از بحران بازمی‌گرداند. این روش غیرتهاجمی، بدون دارو و بدون عارضه جانبی است و می‌تواند برای افرادی که از داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی نتیجه نگرفته‌اند، گزینه‌ای مؤثر باشد.

در نهایت پژوهشگران نتیجه گرفتند که:

نوروفیدبک مبتنی بر QEEG می‌تواند روشی مؤثر برای کاهش اضطراب، حملات پانیک و بهبود عملکرد شناختی در افرادی باشد که پس از کرونا دچار اختلالات روانی شده‌اند. به بیان ساده، با آموزش مغز، می‌توان ذهن را درمان کرد و نوروفیدبک، پلی است میان علم مغز و آرامش روان.

میگرن یکی از شایع‌ترین و آزاردهنده‌ترین مشکلات عصبی است که زندگی میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان مختل می‌کند. این نوع سردرد معمولاً با درد ضربان‌دار، حالت تهوع، حساسیت به نور و صدا و ناتوانی در انجام کارهای روزمره همراه است. در واقع، طبق آمار، حدود ۱۴ درصد از مردم جهان به میگرن مبتلا هستند.

گردآوری و ترجمه : دنیا نهضت – کارشناسی ارشد روانشناسی

خلاصه مقاله : Experiences of a Neurofeedback-Based Mindfulness Meditation Intervention for Migraine: Qualitative Study

درمان‌های دارویی معمولاً اولین گزینه برای کنترل میگرن هستند، اما متأسفانه همیشه مؤثر نیستند و گاهی عوارضی مانند خواب‌آلودگی، سرگیجه یا حتی تشدید سردرد به‌دلیل مصرف زیاد دارو را به همراه دارند. به همین دلیل، دانشمندان در سال‌های اخیر به دنبال روش‌های رفتاری و غیردارویی بوده‌اند که بتوانند به کنترل درد کمک کنند. دو روش امیدوارکننده در این زمینه، مراقبه‌ی ذهن‌آگاهی (Mindfulness Meditation) و نوروفیدبک (Neurofeedback) هستند.

ذهن‌آگاهی و نوروفیدبک چیست؟

ذهن‌آگاهی یعنی تمرین حضور در لحظه‌ی حال با نگاهی کنجکاو و بدون قضاوت. در این تمرین فرد یاد می‌گیرد افکار و احساساتش را فقط مشاهده کند، نه اینکه در آن‌ها غرق شود. تحقیقات نشان داده‌اند که تمرین منظم ذهن‌آگاهی می‌تواند شدت و تعداد حملات میگرنی را کاهش دهد، مصرف دارو را کم کند و کیفیت زندگی را بالا ببرد.

نوروفیدبک هم نوعی آموزش مغزی است که با استفاده از دستگاه EEG فعالیت امواج مغز را در لحظه اندازه می‌گیرد و به فرد بازخورد می‌دهد تا یاد بگیرد مغزش را آرام‌تر و متعادل‌تر کند. این روش سال‌هاست برای درمان اضطراب، دردهای مزمن و میگرن به کار می‌رود.

اما پژوهشگران کانادایی در مطالعه‌ای تازه، ایده‌ای نو را آزمایش کردند: ترکیب نوروفیدبک و ذهن‌آگاهی در قالب تمرینی برای مبتلایان به میگرن.

پژوهشی تازه با رویکردی نو

در این مطالعه، گروهی از افراد مبتلا به میگرن به مدت ۸ هفته از نوروفیدبک استفاده کردند. این دستگاه هنگام مدیتیشن، امواج مغزی فرد را می‌خواند و با صداهایی آرام‌بخش بازخورد می‌داد؛ مثلاً وقتی ذهن آرام بود، صدای ملایم طبیعت پخش می‌شود و وقتی ذهن فعال یا پریشان بود، صدا تندتر می‌ شد. شرکت‌کنندگان هر روز حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه مدیتیشن ذهن‌آگاهی انجام دادند و عملکرد مغزشان توسط دستگاه نوروفیدبک قابل رصد بود.

پس از پایان دوره، پژوهشگران با ده نفر از این شرکت‌کنندگان مصاحبه کردند تا بفهمند تجربه‌ی واقعی آن‌ها از این تمرین‌ها چه بوده است.

تجربه‌ی شرکت‌کنندگان: از آرامش تا کنترل درد

اکثر افراد گزارش کردند که استفاده از نوروفیدبک باعث شد درک بهتری از بدن و ذهنشان پیدا کنند. آن‌ها یاد گرفتند در زمان استرس یا شروع علائم میگرن، سریع‌تر متوجه تنش ذهنی خود شوند و با تمرکز بر تنفس، آرامش را برگردانند.

بسیاری گفتند که پس از چند هفته تمرین، حملات میگرنی‌شان کمتر یا کوتاه‌تر شده و توانایی مقابله با درد افزایش یافته است. علاوه بر این، احساس آرامش عمومی، خواب بهتر و خلق مثبت‌تر از دیگر فوایدی بود که تجربه کردند.

با این حال، برخی از شرکت‌کنندگان هم به چالش‌ها اشاره کردند: نیاز به تمرین مداوم، گاهی خستگی ذهنی از تکرار جلسات، و دشواری تمرکز در روزهایی که درد زیاد بود. ولی بیشترشان گفتند که ارزشش را داشت و حتی بعد از پایان مطالعه، به تمرین ادامه داده‌اند.

چرا این روش مهم است؟

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ترکیب نوروفیدبک با ذهن‌آگاهی می‌تواند روشی مؤثر و در دسترس برای کنترل میگرن باشد. این یافته‌ها نویدبخش‌اند، با این حال پژوهشگران تأکید می‌کنند که برای درک بهتر اثرات بلندمدت و تعیین بهترین الگوهای تمرین، مطالعات بیشتری لازم است.

مراقبه‌ی ذهن‌آگاهی و نوروفیدبک هر دو به ما کمک می‌کنند تا کنترل بیشتری بر ذهن و بدن خود پیدا کنیم. ترکیب این دو روش، می‌تواند راهی تازه برای کاهش دردهای میگرنی، بهبود کیفیت زندگی و افزایش حس آرامش درونی باشد. اگر از میگرن رنج می‌برید و به دنبال راهی طبیعی برای کاهش درد هستید، شاید وقت آن رسیده که ذهن خود را با فناوری همراه کنید.

شب ادراری کودکان چیست؟

شب ادراری، که به آن بی‌اختیاری ادرار در شب نیز گفته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که کودک در هنگام خواب ادرار می‌کند. این مشکل شایع است و معمولاً جای نگرانی ندارد. تا سن ۵ سالگی، حدود ۱۵ درصد کودکان شب‌ها خیس می‌کنند و این میزان تا سن ۱۰ سالگی به ۱ درصد کاهش می‌یابد.

اگر نگران شب ادراری کودکتان هستید، مشاوره با روانشناس، روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان می‌تواند به تشخیص علت و تعیین بهترین روش درمان کمک کند.

تدوین و گردآوری : دنیا نهضت – روانشناس

دلایل شب ادراری کودکان

رشد طبیعی

در بسیاری از کودکان، شب ادراری بخشی از رشد طبیعی است. مثانه، سیستم عصبی و مغز کودک هنوز در حال تکامل هستند و ممکن است نتوانند ادرار را به‌طور کامل در طول شب کنترل کنند.

عوامل ژنتیکی

اگر یکی از والدین در دوران کودکی شب ادراری داشته باشد، احتمال ابتلای کودک بیشتر است.

تولید بیش از حد ادرار

برخی کودکان در شب ادرار بیشتری تولید می‌کنند و مثانه کوچک‌شان نمی‌تواند آن را نگه دارد.

خواب عمیق

برخی کودکان به قدری عمیق می‌خوابند که سیگنال‌های پر شدن مثانه را متوجه نمی‌شوند.

استرس

رویدادهای استرس‌زا مثل شروع مدرسه، تولد خواهر یا برادر یا نقل مکان می‌توانند باعث شب ادراری شوند.  درمان استرس کودکان با نوروفیدبک به‌طور غیرمستقیم می‌تواند در کاهش شب ادراری مؤثر باشد.

مشکلات پزشکی

گاهی شب ادراری ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند عفونت ادراری، دیابت یا آپنه خواب است.

---

درمان شب ادراری با نوروفیدبک

نوروفیدبک یک روش درمانی غیرتهاجمی است که به مغز کودک کمک می‌کند عملکرد خود را کنترل کند و الگوهای مغزی ناکارآمد را اصلاح نماید.

در کودکانی که علت پزشکی ندارند و علائم اضطراب در مغز مشاهده می‌شود، نوروفیدبک می‌تواند شب ادراری را به‌طور کامل کاهش دهد.

چگونگی عملکرد نوروفیدبک

• حسگرهای EEG فعالیت مغز را ثبت می‌کنند.
• بازخورد بلادرنگ از طریق صدا یا تصویر به کودک داده می‌شود.
• مغز یاد می‌گیرد الگوهای صحیح عصبی را جایگزین الگوهای ناکارآمد کند.

اولین تغییرات معمولاً بین جلسه دهم تا پانزدهم ظاهر می‌شوند. در صورت عدم مشاهده تغییر، روند درمان اصلاح می‌شود یا در موارد مقاوم، استفاده از نوروفیدبک متوقف می‌شود.

---

راهکارهای فوری برای مدیریت شب ادراری

با اینکه درمان فوری شب ادراری وجود ندارد، اقدامات زیر می‌تواند تعداد دفعات شب ادراری را کاهش دهد:

• محدود کردن مصرف مایعات ۲ تا ۳ ساعت قبل از خواب (به‌ویژه نوشیدنی‌های شیرین یا کافئین‌دار).
• اطمینان از مصرف کافی مایعات در طول روز.
• رفتن به دستشویی قبل از خواب و در طول شب.
• استفاده از زنگ هشدار شبانه برای بیدار شدن در کودکان بزرگتر.
• استفاده از تشک ضدآب برای محافظت از تخت.
• روشن گذاشتن چراغ شب در اتاق خواب برای دسترسی آسان به سرویس بهداشتی.
• حمایت روانی و اطمینان دادن به کودک بدون سرزنش یا خجالت دادن.

---

شب ادراری مشکلی شایع و اغلب طبیعی در کودکان است، اما می‌تواند برای کودک و خانواده استرس‌زا باشد. در صورت تداوم مشکل، مشاوره با روانشناس و متخصص نوروفیدبک بهترین راهکار برای تشخیص علت و درمان مؤثر است. نوروفیدبک با اصلاح الگوهای مغزی و کاهش اضطراب، به کاهش شب ادراری کمک می‌کند و کیفیت خواب کودک را بهبود می‌بخشد.

نوروفیدبک روشی درمانی و غیرتهاجمی است که طی فرایند درمان مغز یادمی گیرد که خودتنظیمی بهتری داشته باشد بدین ترتیب که الگوهای امواج مغزی را از طریق شرطی‌سازی فعال تغییر دهد. درواقع این روش درمانی بستری را فراهم می کند تا مغز افراد با دریافت بازخوردهای دیداری و شنیداری الگوهای ناسالم را شناسایی و اصلاح کند و در مسیر الگوهای سالم تری به فعالیتش ادامه دهد. در واقع می توان گفت این کار کمی شبیه ورزش و یا فیزیوتراپی با مغز است که انعطاف‌پذیری و کنترل شناختی را افزایش می‌دهد. ‍

تدوین و گردآوری: دنیا نهضت- روانشناس

امواج مغزی، پالس های الکتریکی اند که هنگام برقراری ارتباط بین دو سلول عصبی مغز ، ایجاد می شوند. امواج مغزی درباره فعالیت های ذهنی و شناختی، احساسات و عادات آموخته شده ما، و همچنین در مورد سطح استرس، خلق و خوی پایه و عملکرد کلی مغز اطلاعات زیادی را در بردارند.

در تکنیک نوروفیدبک ابتدا با استفاده از حسگرهایی که بر روی سر قرار می گیرند امواج الکتریکی مغز ثبت می شود و در طی جلسات درمان بازخوردهایی که از سمت دستگاه به فرد داده می شود بر تنظیم امواج مغزی اثر گذاشته و به مرور الگو جدیدی را در مغز فرد ایجاد می کند که نتیجه آن تنظیم و بهینه سازی عملکرد مغز خواهد بود.

مزایای درمان نوروفیدبک چیست ؟

• درمانی غیر تهاجمی و بر اساس خودتنظیمی مغز می باشد.
• درمانی شخصی و منحصر به فرد بوده و متناسب با شرایط و نیازهای شخص تنظیم می گردد.
• به بهبود عملکرد مغز در زمینه توجه ، تمرکز، حافظه ، خلاقیت و … منجر می شود.
• نتایج حاصل از آن طولانی مدت و نسبتا پایدار می باشد

نوروفیدبک برای چه افرادی مناسب است و چه افرادی نباید از نوروفیدبک استفاده کنند ؟

نوروفیدبک می تواند برای بسیاری از افراد یک روش موثر درمانی باشد که البته به نوع اختلال، شرایط فردی و میزان تعهد مراجع به درمان بستگی دارد اما به طور کلی پژوهش های قابل توجهی در مورد اثربخشی نوروفیدبک در درمان :

• اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)، اختلالات اضطرابی و پنیک، اعتیاد به الکل، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال خواب،  وزوز گوش، سردرد های تنشی، میگرن، درد مزمن، اختلالات یادگیری، مشکلات حافظه و توجه و …

 انجام شده است. همچنین نوروفیدبک به طور قابل توجهی برای ارتقا عملکرد ورزشکاران، بهبود عملکرد شناختی، کاهش استرس و حتی مدیریت علائم مرتبط با پیری مغز کمک کننده خواهد بود.

اما باید به خاطر داشته باشیم که این روش برای تمامی افراد موثر نیست و  حتما باید در ابتدا تشخیص گذاری به طور دقیق اتفاق بیفتد و در صورت صلاح دید روانشناس یا روانپزشک از این روش استفاده شود در غیر این صورت یا جلسات بی نتیجه خواهد بود و یا گاهی هم می تواند نتیجه عکس به دنبال داشته باشد.

برای مثال استفاده از نوروفیدبک معمولا در موارد زیر پیشنهاد نمی شود :

• افراد دارای اختلالات سایکوز ( روان بریشی) به ویژه افراد دارای اختلال اسکیزوفرنی
• افرادی که دچار آسیب های مغزی شدید ، صرع کنترل نشده و یا فلج مغزی هستند

اما در نهایت تصمیم گیری مبنی بر مناسب بودن یا نبودن نوروفیدبک برای افراد بسته به تشخیص روانشناس و یا روانپزشک وی می باشد.

همچنین این روش برای افرادی که انتظار نتایج درمانی سریع دارند پیشنهاد نمی شود چراکه روند درمان در این فرایند نیازمند صبوری حضور پیوسته و متعهدانه در جلسات مستمر می باشد.

نوروفیدبک برای چه بازه سنی مناسب می باشد؟

استفاده از این تکنیک درمانی برای نوجوانان و بزرگسالان و افراد سالمند سودمند خواهد بود. برای کودکان نیز توصیه می شود از سنین ۶ سال به بالا مورد استفاده قرار گیرد، چرا که از  این سال به بعد مغز آمادگی لازم جهت یادگیری الگوهای جدید را دارد.

مراحل درمان نوروفیدبک چیست ؟

جلسات نوروفیدبک معمولا شامل مراحل زیر می باشد :                                                                                            

• ارزیابی اولیه:  در جلسه نخست ارزیابی جامعی از فرد صورت گرفته و تاریخچه پزشکی فرد، علائم، مشکلات و اهداف درمانی به دقت بررسی و ثبت می شود.
• اتصال الکترودهای دستگاه به سر فرد: در این مرحله درمانگر الکترودهایی که از یک سر به دستگاه EEG  متصل هستند را جهت ثبت امواج مغزی، بعد از تمیز کردن پوست سر مراجع به سر وی متصل می کند.
• نمایش بازخورد: امواج مغزی از طریق الکترودها در کامپیوتر ثبت شده و به صورت فیدبک های صوتی و تصویری برا ی خود فرد قابل ملاحظه می شود.
• تنظیم عملکرد مغز از طریق ایجاد و یا اصلاح الگوهای مغزی: مغز فرد قادر است بعد از مشاهده فیدبک ها الگوی مغزی را تغییر دهد. تمام این فرآیند زیر نظر متخصص انجام می‌ گیرد و نیازمند تمرین و تکرار می باشد.
• ارزیابی نهایی: درمانگر در پایان هر جلسه، نتیجه جلسه را ارزیابی می کند و ادامه مسیر درمان را بر اساس روند فرد تنظیم می‌کند. جلسات درمان معمولا به صورت هفتگی انجام می‌شوند و بسته به شرایط فرد ممکن است چند ماه طول بکشد.

آیا در صورت استفاده از نوروفیدبک می توان مصرف دارو را متوقف کرد ؟

متخصص بنا به شرایطی که فرد در آن قرار دارد تصمیم می گیرد که نوروتراپی به تنهایی کمک کننده خواهد بود و یا همچنان نیاز به مصرف دارو می باشد . البته در صورت صلاح دید متخصص مصرف دارو به طور مکمل کنار نوروتراپی روند درمان را بسیار سریع تر خواهد کرد.

کلام آخر

به خاطر داشته باشید که برنامه درمانی هر فرد باید به طور اختصاصی متناسب با سن و شرایط فردی مراجع تنظیم شود. لذا ارزیابی دقیق و تشخیص گذاری صحیح و تنظیم یک برنامه درمانی راهبردی شاید اساسی ترین قدم قبل از شروع فرایند درمان باشد.

حملات پنیک  می‌توانند به دلیل یک اختلال اضطرابی درمان نشده یا تشخیص داده نشده یا در طول یک رویداد استرس‌زا ایجاد شوند. حملات پنیک  حاد هستند، به این معنی که به طور ناگهانی و اغلب بدون هشدار ایجاد می‌شوند. اختلال پنیک  یک بیماری مزمن از حملات پنیک  منظم است.

منبع: Drake institute of neurophysical medicine

ترجمه: دنیا نهضت

علاوه بر این، حمله پنیک  می‌تواند زمانی رخ دهد که فرد “تهدیدی” را درک کند که در واقع در محیط وجود ندارد. فقط یک “فکر” می‌تواند این مسپله را تحریک کند. یک تهدید درک شده همچنان باعث می‌شود که پاسخ جنگ یا گریز فرد به طور ناگهانی فعال شود، که می‌تواند استرس و اضطراب زیادی ایجاد کند.

حملات پنیک  اغلب منجر به از دست دادن حس امنیت شخصی فرد می‌شوند. در صورت عدم درمان، حملات پنیک  می‌توانند فرد را ناتوان کرده و باعث شوند که او دچار اضطراب شدید و مزمن و سایر علائم مرتبط با استرس شود.

علائم حمله پنیک  چیست ؟

هنگامی که پاسخ جنگ یا گریز تحریک می‌شود، مواد شیمیایی از طریق بدن و مغز ارسال می‌شوند تا فرد را برای جنگیدن یا فرار کردن آماده کنند. در واقع در نبود یک تهدید واقعی، همچنان مجموعه‌ای از علائم روان‌فیزیولوژیکی و یک حس کلی از خطر پیشگویی شده، ترس بیش از حد یا حتی عذاب وجود دارد.

سایر علائم عبارتند از:

تنگی نفس، تپش قلب یا تپش قلب، درد یا ناراحتی قفسه سینه، لرزش یا رعشه، احساس خفگی، احساس خفگی یا وجود توده در گلو، احساس جدا شدن از واقعیت یا خود، عرق کردن، تهوع یا ناراحتی شکمی، احساس سرگیجه، سبکی سر یا غش، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن، لرز یا احساس گرما، ترس از دست دادن کنترل، “احساس دیوانه شدن”، ترس غیرمنطقی از مرگ

چه چیزی باعث حملات پنیک  می‌شود؟

دلایل بالقوه متعددی برای حملات پنیک  وجود دارد، اما جداسازی یک علت خاص همیشه ممکن نیست. حملات پنیک  زمانی اتفاق می‌افتند که مغز یک رویداد، فکر یا احساس فیزیکی را به عنوان یک خطر اشتباه تفسیر می‌کند و واکنش جنگ یا گریز را تحریک می‌کند. عوامل رایج مؤثر در حملات پنیک  عبارتند از  مورد سوءاستفاده قرار گرفتن در دوران کودکی، عوامل استرس‌زای محیطی (مانند شغل سخت)، غم و اندوه، اضطراب و زمینه‌های ژنتیکی.

چند علت اصلی عبارتند از:

سابقه خانوادگی:

خانواده‌ای که سابقه استرس یا اختلالات اضطرابی دارد، احتمال بیشتری دارد که فرزندانی مستعد ابتلا به این شرایط داشته باشد.  در حالی که استرس لزوماً در مقادیر قابل کنترل نگران‌کننده نیست، استرس مداوم یا شدید می‌تواند باعث واکنش جنگ یا گریز و حملات پنیک  شود.

ناهنجاری‌های مغزی :

برخی از اختلالات تنظیمی در مغز می‌تواند فرد را مستعد ابتلا به مقادیر غیرطبیعی اضطراب و استرس کند و منجر به حملات پنیک  شود.

 خوددرمانی برای حملات پنیک  یا هر چیز دیگری، با الکل یا سایر مواد، گاهی اوقات می‌تواند حملات پنیک  بیشتری را ایجاد کند و احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد را افزایش دهد. به همین ترتیب، ترک این مواد نیز ممکن است حملات پنیک  را تحریک کند.

لازم به ذکر است که اگرچه موارد فوق عوامل شایعی هستند که می‌توانند باعث حملات پنیک  شوند، اما وجود این عوامل به این معنی نیست که حملات پنیک  صد درد رخ خواهند داد و برعکس.

درمان پنیک

درمان نوروفیدبک برای حملات پنیک ، به بیمار آگاهی بلادرنگ از فعالیت و عملکرد فعلی مغز خود می‌دهد. با راهنمایی و پشتیبانی درمانگر، بیمار یاد می‌گیرد که پاسخ‌های روان‌فیزیولوژیکی خود را به یک تهدید فرضی به طور عادی‌تر شناسایی و تنظیم کند. سپس، با ادامه درمان بیمار، او به یادگیری و بهبود خودتنظیمی ادامه می‌دهد که می‌تواند او را قادر به توقف یا جلوگیری از حملات پنیک  کند.

معرفی نوروفیدبک

نوروفیدبک یک نوع درمان منحصر به فرد است که شامل هیچ دارو یا محرکی نمی‌شود. در عوض، به عنوان ابزاری برای اندازه‌گیری عملکرد مغز شما عمل می‌کند و این اطلاعات را در زمان درستی در اختیار بیمار قرار می‌دهد تا بیمار بتواند تغییرات سالمی را برای کاهش علائم، بهبود عملکرد و رفاه عاطفی ایجاد کند.

ابزارهای نوروفیدبک فعالیت امواج مغزی را نشان می‌دهند و یک حلقه بازخورد نوروفیزیولوژیکی برای بیمار فراهم می‌کنند تا تغییرات دلخواه را در جهت عملکرد طبیعی‌تر مغز برای کاهش یا از بین بردن علائم ایجاد کند.

از آنجا که این درمان مبتنی بر خودتنظیمی است، بیمار می‌تواند تکنیک‌هایی را یاد بگیرد که می‌تواند در طول زندگی خود از آنها استفاده کند.

تدوین و گردآوری:

دکتر نرگس حسینی نیا- روانشناس سلامت

روانشناس از یک رویکرد کل نگر برای کمک به مراجعان برای سازگاری با علائم بیماری خود استفاده می کند. این بدان معناست که کار روانشناس فراتر از یادگیری پذیرش تشخیص شماست. روانشناس جنبه های فیزیکی، معنوی، شناختی، اجتماعی و عاطفی را که تحت تاثیر شرایط شما قرار می گیرد، بررسی خواهد کرد.

روانشناس همچنین بر چگونگی تأثیر تشخیص شما بر روابط یا کار شما تمرکز خواهیم کرد. از طریق جلسات روان درمانی، شما یاد خواهید گرفت که چگونه خشم، اضطراب و افسردگی را که ممکن است شما را از حرکت به جلو باز دارد، مدیریت کنید. شما نه تنها علائم خود را بهتر درک خواهید کرد، بلکه یاد خواهید گرفت که چگونه سازگار شوید و دوباره احساس اعتماد کنید.

یادگیری مقابله با یک بیماری مزمن یک فرآیند است. روانشناس مناطق کلیدی مورد توجه شما را در رابطه با بیماری مزمن‌تان را شناسایی خواهد کرد. ممکن است مسائل دیگری نیز وجود داشته باشد که بخواهید با آنها کار کنید، از جمله روابط، انتقال شغل یا خانواده مبدا.

هنگامی که اهداف شما برای درمان شناسایی شد. این فرآیند بسیار فردی است و شما تعیین خواهید کرد که آیا کار روانشناس فقط شامل شما می شود یا شما و شریک زندگی، دوستان یا خانواده تان.

در طول جلسات، روانشناس منابع و پشتیبانی ارائه می‌دهد تا به شما کمک کند در مورد اینکه چگونه شرایط و الگوهای فکری‌تان، شما را در یک مکان منفی یا درمانده گیر می‌اندازند، بیشتر بدانید. موقعیت‌هایی را که باعث ایجاد افکار منفی می‌شوند، شناسایی می‌کنید و زمانی که احساس می‌کنید از کنترل خارج می‌شوید، افسرده یا مضطرب می‌شوید، راهکارهایی را برای تسکین می‌آموزید.

علاوه بر این، می‌توانید تکنیک‌هایی را بیاموزید که می‌توانید در خارج از جلسات برای کمک به حفظ انرژی و سرعت خود استفاده کنید. شما می توانید به توانایی خود در ادغام استراتژی هایی مانند تمرینات تمرکز حواس و تمدد اعصاب، برای پاسخ دادن و یافتن تسکین زمانی که علائم شما شروع یا بدتر می شود، اطمینان داشته باشید. با درمان بیماری مزمن، می توانید تمرکز را از بیماری خود دور کنید و همه جنبه های زندگی خود را بهتر متعادل کنید.

درمان بیماری مزمن می تواند به شما کمک کند تا نیازها و مرزهای خود را درک کنید و به طور موثر ارتباط برقرار کنید. وقتی بتوانید از دست دادن هایی که تجربه کرده اید به روشی سالم غمگین شوید، می توانید به جلو حرکت کنید و آن حسی از خود را که از زمان تشخیص این بیماری احساس می کنید از دست رفته است، پس بگیرید.

روانشناس فضای امنی را برای شما فراهم می کند تا احساسات و تجربیات ناراحت کننده و دشوار را به اشتراک بگذارید و پردازش کنید.

می دانیم که زندگی با یک بیماری مزمن طیف کاملی از چالش ها را به همراه دارد، اما تنظیم و سازگاری با علائم شما امکان پذیر است. اینطور نیست که دیگر نمی‌توانید از فعالیت‌هایی که دوست دارید لذت ببرید، فقط باید یاد بگیرید که چگونه به روشی جدید در آن فعالیت‌ها شرکت کنید.

روند درمانی به شما کمک می کند تا راه های بسیاری را که از طریق آنها می توانید در زندگی خود درگیر و متصل بمانید باز کنید.

فهرست ارزش‌های ACT به شما کمک می‌کند تا از آنچه واقعاً در زندگی شما مهم است آگاه باشید

ارزش‌ها عمیق‌ترین خواسته‌های قلبی شما؛ برای نحوه رفتار شما به عنوان یک انسان هستند. ارزش ها چیزی که می خواهید به دست آورید یا به دست آوردید نیست. آنها در مورد نحوه رفتار یا عمل شما به طور مداوم هستند. چگونه می خواهید با خود، دیگران و دنیای اطراف خود رفتار کنید.

منبع: www.actmindfully.com.au

ترجمه: نرگس حسینی نیا

به معنای واقعی کلمه صدها ارزش مختلف وجود دارد، اما در زیر فهرستی از رایج ترین آنها را خواهید یافت. احتمالاً همه آنها به شما مربوط نمی شوند. به خاطر داشته باشید که هیچ چیز به عنوان “ارزش های درست” یا “ارزش های اشتباه” وجود ندارد. کمی شبیه ذائقه ما در پیتزا است. اگر شما ژامبون و گوشت را ترجیح می دهید، اما من سالامی و زیتون را ترجیح می دهم، به این معنی نیست که سلیقه من در پیتزا درست است و سلیقه شما اشتباه است. فقط به این معنی است که ما سلیقه های متفاوتی داریم. و به همین ترتیب، ممکن است ارزش های متفاوتی داشته باشیم. بنابراین حوزه ای از زندگی را که می خواهید بهبود ببخشید انتخاب کنید و فهرست را مطالعه کنید.

[اسلایدشو "3" یافت نشد]

در زیر و در کنار هر مقدار یک حرف بنویسید: (خ)خیلی مهم، (م)مهم، و (ن)نه چندان مهم – برای حوزه خاصی از زندگی که برای کار روی آن انتخاب کرده اید.

• پذیرش: گشوده بودن و پذیرفتن خود، دیگران، زندگی و غیره
• ماجراجویی: ماجراجو بودن; به طور فعال به دنبالِ ایجاد، یا کشف تجربیات بدیع یا محرک بودن است.
• قاطعیت: با احترام از حقوق خود دفاع کنم و آنچه را که می خواهم درخواست کنم
• اصالت: معتبر بودن، اصیل بودن، واقعی بودن. صادق بودن با خود
• زیبایی: قدردانی، خلق کردن، پرورش زیبایی در خود، دیگران، محیط و غیره
• مراقبت: مراقبت از خود، دیگران، محیط و غیره
• چالش: به چالش کشیدن خودم برای رشد، یادگیری، بهبود
• شفقت: با مهربانی نسبت به کسانی که رنج می برند رفتار کنیم
• ارتباط: مشارکت کامل در کاری که انجام می دهم و حضور کامل در کنار دیگران
• مشارکت: مشارکت کردن، کمک کردن، همکاری کردن یا ایجاد تفاوت مثلت برای خود و دیگران
• انطباق: احترام و اطاعت از قوانین و تعهدات
• همکاری: همکاری و مشارکت با دیگران
• شجاعت: شجاع یا دلیر بودن؛ پافشاری در برابر ترس، تهدید یا مشکل
• خلاقیت: خلاق یا مبتکر بودن
• کنجکاوی: کنجکاو، گشاده روی و علاقه مند بودن. برای کاوش و کشف
• تشویق: تشویق و پاداش دادن به رفتاری که برای خودم یا دیگران بعنوان یک ارزش است
• برابری: با دیگران مانند آنچه برای خودم می پسندم رفتار کنم و بالعکس
• هیجان: جست‌وجو، درگیرشدن و شرکت در فعالیت‌هایی که هیجان‌انگیز، محرک یا مهیج هستند
• انصاف: منصف بودن با خودم یا دیگران
• تناسب اندام: حفظ یا بهبود تناسب اندام. مراقبت از سلامت جسمی و روانی و رفاه/بهزیستی
• انعطاف پذیری: سازگاری و انطباق راحت با شرایط در حال تغییر
• آزادی: آزادانه زندگی کردن. انتخاب کنم که چگونه زندگی کنم و چگونه رفتار کنم، یا به دیگران کمک کنم این کار را انجام دهند
• دوستانه بودن: دوستانه بودن، هم سو و یا موافق بودن با دیگران
• بخشش: بخشنده بودن نسبت به خود یا دیگران
• سرگرم کننده: سرگرم کننده بودن. جست‌وجو، مشارکت و درگیربودن در فعالیت‌های مملو از سرگرمی
• سخاوتمندی: سخاوتمند بودن، به اشتراک گذاشتن و بخشش، به خود یا دیگران
• سپاسگزاری: سپاسگزار بودن و قدردانی از جنبه های مثبت خود، دیگران و زندگی
• صداقت: صادق بودن، راستگو بودن و صمیمی بودن با خود و دیگران
• شوخ طبعی: دیدن و درک جنبه طنزآمیز زندگی
• فروتنی: فروتنی یا متواضع بودن; “اجازه بدهم دستاوردهای من خودشان حرف بزنند”
• پر تلاش: کوشا بودن، سخت کوش بودن، متعهد بودن در کار
• استقلال: از خود حمایت کنم و روش خودم را برای انجام کارها انتخاب کنم
• صمیمیت: گشوده بودن، شفاف بودن و سهیم بودن -از نظر هیجانی یا فیزیکی- در روابط شخصی نزدیک
• عدالت: رعایت عدالت و انصاف
• مهربانی: مهربان بودن، دلسوز بودن، با ملاحظه بودن، مراقبت یا توجه نسبت به خود یا دیگران
• عشق: رفتار عاشقانه یا محبت آمیز نسبت به خود یا دیگران
• توجه/دهن آگاهی: آگاه بودن، گشوده بودن و کنجکاوی در مورد تجربه اینجا و اکنون خود
• نظم: منظم و سازمان یافته/مرتب بودن
• روشنفکر/ پذیرا: فکر کردن به چیزها، دیدن چیزها از دیدگاه دیگران، و ارزیابی منصفانه‌ی شواهد
• صبر: برای آنچه می خواهم با آرامش منتظر باشم
• پایداری: با وجود مشکلات و سختی ها با قاطعیت ادامه دادن
• لذت: ایجاد لذت و لذت بخشیدن به خود یا دیگران
• قدرت: نفوذ یا اعمال قدرت بر دیگران، به عنوان مثال مسئولیت پذیری، رهبری، سازماندهی
• عمل متقابل: ایجاد روابطی که در آن تعادل عادلانه ای در ارائه و دریافت وجود داشته باشد
• احترام: احترام گذاشتن به خود یا دیگران؛ مودب بودن، با ملاحظه بودن و نشان دادن نگاه مثبت
• مسئولیت: مسئول و پاسخگو بودن در قبال اعمال خود
• عاشقانه/رمانتیک بودن: عاشقانه بودن. نشان دادن و ابراز عشق یا محبت قوی
• ایمنی: ایمن کردن، محافظت یا تضمین امنیت خود یا دیگران
• خودآگاهی: آگاه بودن از افکار، احساسات و اعمال خود
• خودمراقبتی: مراقب سلامتی و تندرستی خود بودن و برآورده کردن نیازهای خود
• خودسازی/توسعه فردی: تداوم داشتن در رشد،پیشرفت یا بهبود دانش،مهارت،شخصیت یاتجربه زندگی.
• خویشتن داری: عمل کردن مطابق با آرمان های خود
• حس گرایی: ایجاد، کشف و لذت بردن از تجربیاتی که حواس پنج گانه را تحریک می کند
• تمایلات جنسی: کشف یا بیان تمایلات جنسی خود
• معنویت: ارتباط با چیزهای بزرگتر (برتر) از خودم
• مهارت: تمرین مداوم و بهبود مهارت ها و به کارگیری کامل خودم در هنگام استفاده از آن ها
• حامی بودن: حمایت کننده، کمک کننده، تشویق کننده و در دسترس بودن برای خود یا دیگران
• اعتماد: قابل اعتماد بودن. وفادار، باوجدان، صادق و قابل اعتماد بودن
• ارزش های فهرست شده خود را در اینجا وارد کنید: …………………………………………………………………………………………………………………………..
• ارزش های فهرست نشده خود را در اینجا درج کنید: ……………………………………………………………………………………………………………………………

[اسلایدشو "3" یافت نشد]

هنگامی که هر مقدار را به عنوان (خیلی مهم، مهم، و نه چندان مهم) علامت گذاری کردید، تمام ارزش ها را مرور کنید و سه مورد برتر را که برای شما در حوزه مورد نظرتان از زندگی مهم هستند، انتخاب کنید. نکته در زمان گام بعدی این است که شروع به جستجوی راه هایی برای زندگی کردن با این ارزش ها در حوزه مورد نظر از زندگی کنیم. چیزهایی که با هدایت این ارزش ها می توانید بگویید و انجام دهید، را یادداشت کنید و به این ترتیب شما توانسته اید مسیر ارزش های خود را پیدا کنید و در آن گام بگذارید.

دامنه توصیه‌ها در مورد رژیم و ورزش بسیار طاقت فرسا است. گرچه احساس می‌شود آنها با آخرین اطلاعات ایجاد شده‌اند و به خوبی توسط تحقیقات پشتیبانی می‌شوند، اما بسیاری از توصیه‌های رژیم غذایی توسط علم ثابت نشده است.

منبع: کتاب ذهن آزاد شده
سفارش این کتاب

بنابراین بسیاری از توصیه‌ها نیز، متناقض است. چربی افتضاح است؛ نه، بستگی دارد. شکر وحشتناک است، اما صبر کنید، شیرین کننده‌های مصنوعی سمی هستند.

[adrotate banner=”3″]

چیزهای منطقی‌ای را که دوست دارید امتحان کنید، انتخاب و با آنها آزمایش کنید. به یاد داشته باشید: تنوع، انتخاب، نگهداری. فقط آنچه مفید می‌دانید را نگه دارید. آنچه برای دیگران کار می‌کند، ممکن است برای شما خوب نباشد. به عنوان مثال، بسیاری از برنامه‌ها به شما می‌گویند که یک صبحانه کامل بخورید. اما من یک صبحانه بسیار سبک و خیلی دیر هنگام با چند گردو و یک سیب را دوست دارم. من به این نتیجه رسیدم زیرا می‌توانم در بدن خود احساس کنم که صبحانه سبک برای من بهتر است، و حتی می‌توانم بگویم که گردو نیز بهتر از آن است. من آن را دانش بدن[1] می‌نامم.

منبع: کتاب ذهن آزاد شده
سفارش این کتاب

من سال‌هاست که این الگوها را مشاهده و اصلاح می‌کنم (مثال‌های دیگر از دانش بدن خودم شامل کاهش آرد یا کاهش کل زمان مابین غذا خوردنم به کمتر از هشت ساعت است)، و من معمولاً از مطالعه‌هایی که با بدن خودم دیده‌ام شگفت زده نمی‌شوم. اما چند ماه پیش، از دیدن یک مطالعه جدید بزرگ که واقعاً ACT با گردو (منتظر آن بمانید) را آزمایش کرده بود، مبهوت شدم! در حالی که ACT به تنهایی از مراقبت معمولی بهتر بود، آنها با افزودن گردو نتایج بهتری را نیز مشاهده کردند. ظاهراً، من تنها کسی نیستم که بدنم به این روش واکنش نشان می‌دهد!

[adrotate banner=”3″]

ممکن است شما متفاوت باشید. از الگوی من پیروی نکنید: علم را تماشا کنید و چیزهای دیگر را امتحان کنید. به بدن خود توجه کنید و اجازه دهید بدن‌تان شما را آموزش دهد. شما همانطور که انتخاب می‌کنید، زندگی خود را کامل می‌کنید.

[1]. body knowledge

” شما چطور غذا می خورید؟ سریع، معتدل یا آرام؟”

بیشتر مردم فکر می کنند که پرخوری می کنند(و چاق هستند) زیرا مشکل اراده دارند. ” اگر فقط می‌توانستم اشتهای خود را کنترل کنم، اراده ضعیفم متوقف می شد و من می توانستم کاهش وزن خود را شروع کنم”. خوب، یک خبر خوب این است که شما مشکل اراده ندارید. مشکل اکثر افراد پر خور این است که وقتی غذا می خورند، در واقع “نمی خورند”.

[adrotate banner=”3″]

آنچه من پیشنهاد می کنم این است که ما همیشه موقع غذا خوردن کاملا در آن لحظه حاضر باشیم (به عبارت دیگر روی غذا خوردن خود متمرکز شویم)، هنگام غذا خوردن از طعم آن آگاهی داشته باشیم، آن را به آهستگی بخوریم تا به راحتی از آن تغذیه شویم.

در غیر اینصورت، مغز، که نیاز به طعم و رضایت دارد، یک مرحله مهم از تجربه تغذیه ای را از دست می دهد. مغز به معنای واقعی کلمه فکر می کند که غذا نخورده، یا به اندازه کافی غذا دریافت نشده است. پس به سادگی فریاد می زند – “شما گرسنه اید!”.